yazarken bile onu düşünmek zorunda kalırsın ya hani...

yanlış yolda olduğumu bilirdim, hiç aldırış etmedim ama. mutluydum. mutlu olduğumu sanırdım. onun bana verdiğinden daha fazlasını vermeye calıştım hep. sonra arkama dönüp bi baktım verdiğim emek, sevgi ve sadece ben varım. zor oldu belki de çok zor. dayanmak tuhaf şey alışmak da, zamana bırakmak da. günlerin gecelerin düşünüp özlemekle geçer. sonra arkadaşların gelir, eğlendirirler seni. 2 saniyen geçer onu düşünmeden, sonra 2 dakika, 2 saat, 2 ay... bi bakmışsın yıllar geçmiş. bambaşka bi hayat cıkar belki de karşına. işte o hayatı bekliyorum ben, bana her şeyi unutturacak, kafamda yeni düşünceler oluşturacak o günü bekliyorum...