Gerçek...

Kimi dostlarınız vardır, onlara dost demek istemediğiniz. Çünkü dosttan ötedirler sizin için. Kimi zaman siz omuzuna yatarsınız kimi zamanda o sizin üstünüze çıkıp kameralara poz verir. Fotoğraf çekilirken yazdığınız Londra 2018 yazısı onları çok güldürür ve o gülerken sizde onu ben güldürdüm pozu verip fotoğraf çekilirsiniz. Dudaklarınıza annenizin en sevdiği ruju çaktırmadan alıp sürer emocuk yapıp eğlenirsiniz. Siz oo yoooo diye bağırırken korkup kaçmaya çalışır :) Bazen de imaj gözlüklerini takar şirin şirin poz verir. İşte yukarıda gördüğünüz ben ve benim dostum, dost demeye çekindiğim insan. Bunlar pozlarımızdan bir kaçı ve inanın biz yaşadığımız sürece devamı gelicek...  :)

Nerden nereye

Kimi yazılarda kendinizi bulursunuz, şiirlerde belki de. Okursunuz okursunuz.. durmandan okursunuz. Okurken düşünürsünüz ; kendinizi, sevdiklerinizi, yaşadıklarınızı.. Sonra kendi yazınızı yazmaya başlarsınız. Hayatınız değiştikçe yazılarınız da değişir. Bi bakmışsınız siz değişmişsiniz ! Ne olmuş ne bitmiş anlamamışsınız. Hayatınıza farklı kişiler girip çıktıkça yazınızı yazma tarzınız da değişir. Eski yazılarınızı okur gülersiniz belki de. Ve durmadan okumaya devam edersiniz. Okudukça ilham gelir size. Okudukça yazmak istersiniz.. Sonra bi gün yazacak hiç bişeyiniz kalmaz. Durur düşünürsünüz. O kadar çok şey yazmışsınızdır ki artık yazılarınızın hepsi birbirine benzemeye başlamıştır. Hayatınız artık klasikleşmiş, okumaktan zevk almamaya başlamışsınızdır. Yazıyı bırakır ileri de neleri yaşacağınızı merak edersiniz ve belki de artık tek zevkiniz kedileriniz ve örgüleriniz olmuştur...

İlk. Ve belki de son.

 Belki ilk aşkınız olur. Belki ilk elinizi tutan, size hiç tatmadığınız o duyguları yaşatan ilk insandır. Ya da size o ilk öpücüğü veren belki de... Her neyse. İlktir işte. Belki de ilk ve son.  Ve yeri büyüktür sizde.  Ne kadar istesenizde kimse dolduramaz yerini, ve unutamazsınız onu. Ben bunları seninle yaşıyorsam sen son kişisin dersiniz içinizden. Onunla bir gelecek kurarsınız kendinize tabii hayallerinizde. Düşlerinizi süsler ve birgün çekeeer gideer...

" Hayatınızda ki o kadar çok ilki ortaya çıkartır ki, onu hep son zannedersiniz."

Çözümleme

Sanki sürekli birileri tarafından sevilmeye ihtiyacım var benim. Sürekli birilerinin bana iltifat etmesi gerek sanki. Neden böyle bilmiyorum ve bunu değiştirmek için inanın her şeyi yapabilirim. Ya sıkılıyorum beni seven insanlar olmadan. Of iğrenç bir şey bu kendimden nefret ediyorum. Kendimi çözebilmiş değilim. Ne yapmaya çalıştığımı bilmiyorum, bu nereye kadar böyle gidicek onu da bilmiyorum. Ama sanırım benim için en doğru çözüm bir psikolog olucak :(

Başka bir rüya

Kendimi kandırıyorum galiba.. Hiç bir zaman dönmiyceksin çünkü. Evet, seninle olmak bi hataydı. Şimdiye kadar seni beklemiş olmamda. İnsanın elinde olmayan şeyler vardır ya bazen, hani onları günden güne eriten, yok eden.. İşte onlardan biri gibisin sen. Hayatında başkası var şimdi, olmaması gereken başkası. Hala seni anlatırken yazılarımda ya da aklıma geldiğinde gözlerimden yaşlar akıyor. Sırf beni ağlattığın için bile nefret edebilirim senden. Ama yapamıyorum...

Yeter artık...........

                 Sesimi duymuyor musuuuuun? Seni seviyorum diyoruuuum!!!!!

Hayal kurmayı severim. Hayal onlar çünkü. Her şeyi kendi kafama göre uyarlamak iyi gelir bana. Unuturum her şeyi gece yattığımda. Bambaşka bi dünyada bulurum kendimi kafamı yastığa koyduğumda. O dünya da sadece ben ve mutlu olduklarım vardır.  "Sadece benim gülücüklerim, benim gamzelerim vardır."

Güzel günlerden..

Şimdi benim bi sevdiceğim vardı çok severdim onu. O da beni severdi, buluşup ayrılmak istediğimde yanımda defalarca ağladı. Bi erkeğin göz yaşlarını görmenin kolay olacağını sanmıyorum. Onunda beni sevdiğini sanmıştım. Hediyelerle şımartırdı beni. Her buluşmamızda elinde kocaman paketlerle gelirdi. Alışmıştım ona. 1 yıldan biraz daha fazla bi süre çıktık. Her gece beraber uyur, her sabah beraber uyanırdık. Şimdi o yok. Boktan bi sebepten ayrıldık anlayamadık ne olduğunu. Geri dönmesini istedim, ama olmadı. Bi kaç gece ağlamaktan yorgun düşüp uyuyakaldım sadece. Sonra arkadaşımdan öğrendim ki o şerefsiz benimle çıkarken 3 kızla daha çıkıyormuş. Telefonlarında benim fotoğraflarım vardı, yastıklarında benim fotoğraflarım.. Buluşup el ele tutuşurduk. Yanımdan ayrıldığında mesaj atardı ellerim sen kokuyo seni çok seviyorum diye. Yazında onun elinde olan elim değilde diğeri terlerdi çok hoşuna giderdi bu. Bi de boş bi yolda yürürken ağacın birinden küçücük bi kedi düştü önümüze. Peşimize takıldı, aramızda yürümeye başladı, biz nereye gidersek oraya geldi. Ondan duyduğum laf şuydu: " Bi gün aramızda kedi değilde çocuğumuz yürüyecek."  Şimdi bunları yapan bi çocuk beni tam anlamıyla sevmişmidir sizce yoksa ben mi yanlış anlıyorum? Bu erkeklerin hepsi böyle şerefsiz midir yoksa ben mi yanlış düşünüyorum?

Yasamını hayata döndürmek zorundasın

İnsanın içini ısıtan dostlarının olması ne hoş :) her daim yanında hissettiğin, yüzünü güldürmeyi başarabilen dostlar      tam anlamıyla dost yani.. 

    Şerefsiz erkeklerin peşinden ağlamak yerine dostlarla gülüp eğlenmeli bence. yani al panpanı git gez dolaş eğlen diymi. 

 # Gençlik bir kere yaşanır, özgürce yaşa bi bokum olmayan piçleri takmana kafana. 

İçimden bişeyler yazmak geliyor ama yapamıyorum. Daha doğrusu nerden başlasam bilemiyorum. İçimde çok şey var anlatılacak, ama hepsi birbirine karışmış kolyelerin zincirleri gibi.. karışık... Şimdi bile ne yazsam diye uzun uzun düşünüyorum. İnanın 5 kere açıp kapatmışımdır bu sayfayı nerden yazacağımı bilemedim için. Bu da saçma salak bi yazı oldu. Aman neyse hiç değilse yazmış oldum :)

Özetle şunları söyleyebilirim  "Dışarısı buz gibi lapa lapa kar var ama benim içim yanıyor."

yazarken bile onu düşünmek zorunda kalırsın ya hani...

yanlış yolda olduğumu bilirdim, hiç aldırış etmedim ama. mutluydum. mutlu olduğumu sanırdım. onun bana verdiğinden daha fazlasını vermeye calıştım hep. sonra arkama dönüp bi baktım verdiğim emek, sevgi ve sadece ben varım. zor oldu belki de çok zor. dayanmak tuhaf şey alışmak da, zamana bırakmak da. günlerin gecelerin düşünüp özlemekle geçer. sonra arkadaşların gelir, eğlendirirler seni. 2 saniyen geçer onu düşünmeden, sonra 2 dakika, 2 saat, 2 ay... bi bakmışsın yıllar geçmiş. bambaşka bi hayat cıkar belki de karşına. işte o hayatı bekliyorum ben, bana her şeyi unutturacak, kafamda yeni düşünceler oluşturacak o günü bekliyorum...