Güzel günlerden..

Şimdi benim bi sevdiceğim vardı çok severdim onu. O da beni severdi, buluşup ayrılmak istediğimde yanımda defalarca ağladı. Bi erkeğin göz yaşlarını görmenin kolay olacağını sanmıyorum. Onunda beni sevdiğini sanmıştım. Hediyelerle şımartırdı beni. Her buluşmamızda elinde kocaman paketlerle gelirdi. Alışmıştım ona. 1 yıldan biraz daha fazla bi süre çıktık. Her gece beraber uyur, her sabah beraber uyanırdık. Şimdi o yok. Boktan bi sebepten ayrıldık anlayamadık ne olduğunu. Geri dönmesini istedim, ama olmadı. Bi kaç gece ağlamaktan yorgun düşüp uyuyakaldım sadece. Sonra arkadaşımdan öğrendim ki o şerefsiz benimle çıkarken 3 kızla daha çıkıyormuş. Telefonlarında benim fotoğraflarım vardı, yastıklarında benim fotoğraflarım.. Buluşup el ele tutuşurduk. Yanımdan ayrıldığında mesaj atardı ellerim sen kokuyo seni çok seviyorum diye. Yazında onun elinde olan elim değilde diğeri terlerdi çok hoşuna giderdi bu. Bi de boş bi yolda yürürken ağacın birinden küçücük bi kedi düştü önümüze. Peşimize takıldı, aramızda yürümeye başladı, biz nereye gidersek oraya geldi. Ondan duyduğum laf şuydu: " Bi gün aramızda kedi değilde çocuğumuz yürüyecek."  Şimdi bunları yapan bi çocuk beni tam anlamıyla sevmişmidir sizce yoksa ben mi yanlış anlıyorum? Bu erkeklerin hepsi böyle şerefsiz midir yoksa ben mi yanlış düşünüyorum?